บทที่ 2 กักตน ฝึกปรือ

เซียวกงจื้อ ปาดมือไปที่ใบหน้า กลับมีหน้ากากติดมือออกมา และซุกหน้ากากไว้ในอกเสื้อ  พร้อมกระโดดลงจากรถม้า ชายฉกรรจ์ร่างท้วมนั้นกระโดดลงจากหลังรถม้า แล้วอ้อมไปด้านหน้า  พร้อมโค้งคารวะต่อ เซียวกงจื้อ พร้อม กล่าวว่า


"เซียงป้อ แห่ง แคว้นฉู่ ขอคารวะต่อ ผู้มีพระคุณ"

เซียวกงจื้อนั้นยกมือคารวะตอบกลับ กล่าวว่า


"เหตุใดท่าน ถึงต้องกลัว ทหารประจำประตูเมือง เหล่านั้น"

เซียงป้อกล่าวว่า 

"เรียนท่าน ผู้มีพระคุณ เซียงป้อ ต้อง อาญาแผ่นดิน ฆ่า คนตาย จึงต้องหลบหนี  ท่านผู้มีพระคุณท่านมีนามว่า กระไร เซียงป้อ จะจดจำพระคุณมิลืมเลื่อน "
เซียวกงจื้อนั้น กล่าวว่า

"ข้าพเจ้า จางเหลียง ขอคารวะท่านเซียงป้อ มิต้องเกรงใจไป"


ที่แท้เซียวกงจื้อนั้นกลับเป็น จางเหลียง


เซียงป้อกลับ ตลึงลาน กล่าวด้วยเสียงสั่นเครือแผ่วเบาว่า

"ท่าน....คือ จางเหลียงที่ลอบสังหารองค์ฮ่องเต้ หรือไม่?"


"ข้าพเจ้าเอง พวกเราต้องอาญาแผ่นดิน อยู่นานไม่ได้ ไม่ทราบว่า ท่านจะไปยังที่ใด "


เซียงป้อกล่าวว่า  "ข้าพเจ้าจะไปเมืองอู๋ ไม่ทราบว่า ท่านจะไปด้วย หรือไม่ "

จางเหลียง กล่าวว่า "ยินดีนัก แต่ข้าพเจ้า ขอนำสหายไปด้วย "


เซียงป้อกล่าวว่า  "ถ้างั้นพวกเราไปกันเถอะ อยู่ที่นี้นานไม่ดีนัก"

หลังจากนั้น ทั้งคู่ขึ้นรถม้า และออกเดินทางต่อไป

อ่านต่อ