"เด็กน้อยหลีกไป อย่าได้ทิ้งชีวิตเอาไว้ที่นี้ พวกเราได้รับคำสั่งท่านแม่ทัพ ให้คร่ากุมคนทรยศ อู่ซันเกิง ผู้อื่นหากคิดก่อกวนขัดขวางจะให้มันตายอย่างอเนจอนาถ"
ชายหนุ่มกวาดตาไปยังต้นเสียง เห็นคนกล่าววาจา เป็นคนผอมสูง ใส่ชุดยศ นายทหาร ข้างกายยืนไว้ด้วยพลทหารราบ หนึ่งร้อยถึงสองร้อยคน
ชายหนุ่ม รินสุราอีกถ้วยหนึ่งดื่มลงไป ค่อยกล่าวกับชายฉกรรจ์ชุดขาวว่า
"ท่านพี่แซ่อู่ เราดื่มสุราของท่านสามถ้วย ต้องขอบคุณท่านมากแล้ว"
นายทหารร้องว่า
"ผู้แซ่อู่ เรื่องถึงขั้นนี้แล้ว รีบตามพวกเราไปหาท่านแม่ทัพเถอะ ยอมรับการจัดการจากท่านผู้แม่ทัพ ไม่แน่นักว่าจะไม่มีหนทางรอด ท่านเป็นถึงรองแม่ทัพฉินเรา หรือจะต้องต่อสู้ให้เลือดสาดกระเด็น ปล่อยให้ผู้อื่นหัวเราะเยาะ?"
อู่ซันเกิง แค่นเสียงดังเฮอะ ยกถ้วยดื่มสุราคำหนึ่ง กลับบังเกิดเสียง เคร้งคร้างดังขึ้น ชายหนุ่มเห็น สองมือคนผู้นี้ล่ามโซ่เหล็ก เส้นหนึ่ง สร้างความตื่นเต้นสงสัยยิ่ง ครุ่นคิดขึ้น
"ที่แท้เขาแหกคุกหลบหนีออกมา กระทั่งเครื่องพันธนาการ บนมือยังไม่ต้องทำลายทิ้ง "
พริบตาบังเกิดความเห็นอกเห็นใจเขา หวนนึกถึงคนผู้นี้ สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ขัดขืน ตนเอง จะช่วยต้านทานรับมือสักครา ยอมจบชีวิตในที่นี้ ดังนั้น ผุดลุกขึ้น กล่าวเสียงกังวานว่า
"ท่านพี่แซ่อู่ ถูกล่ามโซ่ไหนเลย ลงมือกับพวกท่านได้ เราดื่มสุราของท่านพี่สามถ้วย ได้แต่ช่วยท่านพี่ต้านทานศัตรูเข้มแข็ง ผู้ใด คิดแตะต้องผู้แซ่อู่ ต้องฆ่าจางเหลียงก่อน"
ที่แท้ชายหนุ่มผู้นี้ คือ จางเหลียง นั้นเอง ที่เคียดแค้น ฮ่องเต้ยิ่งนัก ที่ล้มแคว้นหาน และ สังหารบิดาตน
อู่ซันเกิง เห็น จางเหลียง คลุ้มๆ คลั่งๆ เสนอหน้าโดยไร้เหตุผล สร้างความสงสัยยิ่ง กล่าวเบาๆว่า
"น้องชาย เจ้าไฉนคิดช่วยเรา ?"
"รวบรัดยิ่ง พบเห็นเรื่องอยุติธรรม ชักดาบเข้าช่วยเหลือ"
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น